THEATROLOGA KAI ALLA : Κριτική της παράστασης: Ο κουλοχέρης του Σποκέιν Bookmark and Share

12.5.14

Κριτική της παράστασης: Ο κουλοχέρης του Σποκέιν

 
Όλοι οι άνθρωπο υποφέρουν από κάτι. Λίγοι, από τίποτα. Δεν είναι το συγκεκριμένο έργο για αυτούς. Ο Μακ Ντόνα, με το πιο πρόσφατο έργο του, μιλάει για ανθρώπους του λεγόμενου περιθωρίου, δηλαδή βαποράκια, πολύ φτωχούς-και αυτοί είναι στο περιθώριο-,ονειροπόλους-αυτοί κι αν είναι. Το καταπληκτικό είναι ότι δημιουργεί μια κωμικοτραγική ιστορία με όλο αυτό το συρφετό των ανθρώπων. Δεν είναι καθαρό δράμα, δεν είναι καθαρή κωμωδία, είναι μια «μαύρη»-όπως συνηθίζεται να λέγεται- κωμωδία από την οποία παίρνεις πολλά, αν την παρακολουθήσεις.
Δεν σε τρομάζει με το μακάβριο θέμα της-ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει το κομμένο του χέρι, δεν είναι και πολύ εύπεπτο θέμα-, αλλά σε συγκινεί βαθιά. Σε αυτό όμως βοηθούν πολύ και οι ερμηνείες των ηθοποιών, που, να τύχει και είναι κακές, μπορεί όλο το έργο να αλλάξει μέχρι και υπόθεση! (που λέει ο λόγος).
Ας αρχίσουμε λοιπόν από εκεί, από τις ερμηνείες των ηθοποιών. Ο κεντρικός ρόλος, αυτός του κ. Καρμάικλ, ανήκει στον κ. Τ. Σπυριδάκη. Ούτε ο ρόλος ήταν απλός, ούτε η προσέγγισή του, ούτε το αποτέλεσμα. Όλα δείχνουν δουλειά η οποία οδήγησε στην ισορροπία για να μην οδηγηθεί ο χαρακτήρας σε λάθος μονοπάτια. Βαθιά τραγικός αλλά και λιτός ο κ. Σπυριδάκης, ανέδειξε την κυνικότητα του κ. Καρμάικλ, χωρίς να τον αντιπαθήσεις ούτε μια στιγμή. Το θέατρο χρειάζεται τέτοιους ηθοποιούς.
Ο αβανταδόρικος ρόλος ανήκει στον χαρακτήρα του ρεσεψιονίστα, τον οποίο υποδύθηκε ο κ. Ν. Χανιωτάκης, o οποίος είναι και ο σκηνοθέτης της παράστασης. Ο ρόλος, μπορεί να είναι αβανταδόρικος, αλλά είναι και πολύ δύσκολος. Έχει μονολόγους εξαιρετικούς και δραματικές σκηνές οι οποίες ισοσταθμίζονται με τις κωμικές. Όλα αυτά τα έφερε εις πέρας ο κ. Χανιωτάκης με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να υπερβάλλει όπως συνήθως συμβαίνει. Είναι ένας πολύ καλός κωμικός ηθοποιός και μεγάλο ταλέντο, τόσο μεγάλο που είχε πολλά χρόνια να «βγει» τόσο καλός νέος ηθοποιός.
Όσο αβανταδόρικος όμως και να είναι ο ρόλος του κ. Χανιωτάκη, τόσο αδιάφορος είναι αυτός του κ. Σ. Ακίνολα. Για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι στον ρόλο και όχι στην ερμηνεία του ηθοποιού. Ένα βαποράκι που κοροϊδεύει έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη, δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον ρόλος. Όμως ο κ. Ακίνολα καταφέρνει όχι μόνο να ενδιαφερθούμε για αυτόν αλλά πολύ συχνά γελάμε με τα αστεία καμώματά του ως δειλό βαποράκι που τρέμει σαν παιδάκι στη θέα του όπλου, κάτι που δεν το περιμένεις από έναν «αδίστακτο» χαρακτήρα.
Η κ. Ν. Γιαννακοπούλου εκφράζει κατ΄αρχάς αυτό που ζητάει ο ρόλος της. Ένα όμορφο κοριτσάκι αλλά με πολύ κακές παρέες. Όμως μέχρι εκεί. Ίσως θα πρέπει να δείχνει πιο αδίστακτη, καθώς ουσιαστικά, αυτή είναι ο εγκέφαλος ανάμεσα στα δύο «βαποράκια».
Η σκηνοθεσία του κ. Χανιωτάκη ήταν πολύ καλή, οι μονόλογοι τονίζονταν και η ιστορία «φάνηκε» με τον καλύτερο τρόπο. Δεν υπήρχαν υπερβολές αλλά ούτε υπεραπλουστεύσεις-καθώς το έργο ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Τα νοήματα έγιναν κατανοητά και οι ρόλοι δεν «βγήκαν» γελοίοι, αλλά κωμικοτραγικοί. Ή κακοί. Ό,τι ακριβώς ζητούσε ο καθένας χαρακτήρας.
Η μετάφραση του ίδιου ήταν πολύ σωστή, τα κοστούμια των κυριών Σαπέρα και Νικολάου λιτά, και τα σκηνικά της κ. Ψυχουντάκη απέδιδαν στο έπακρο τον χώρο, χωρίς ανούσιες προσθήκες ή υπερβολική λιτότητα.  Τα ειδικά εφέ ήταν πολύ φροντισμένα.
 
Η ΠΑΡAΣΤΑΣΗ ΠΑIΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ 17-11 ΚΑΙ 14-18 ΜΑΪΟΥ
Ε.Β.
12-5-14
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

--------------------------ΠΝΟΗ ΕΛΠΙΔΑΣ


Αγοράστε έργα τέχνης