ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΥΛΩΝΑΣ

Ιάκωβος Μυλωνάς: «Όταν τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα, τότε γίνονται εφιάλτες»

 

Βρεθήκαμε στο θέατρο «Αθήναιον» στη Θεσσαλονίκη με τον Ιάκωβο Μυλωνά με αφορμή την παράσταση «Η τέλεια γυναίκα» που θα παίζεται εκεί μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου. Ο Ιάκωβος μίλησε για το έργο, τη συγγραφή, μας ενημερώνει για τα νέα του σχέδια και πολλά άλλα.

 

Καταρχάς να πούμε για το έργο, την «Τέλεια γυναίκα». Πώς το εμπνεύστηκες;

Έβλεπα γύρω μου όλο αυτό το ανικανοποίητο που υπήρχε. Νομίζαμε συνέχεια ότι ο σύντροφός μας δεν είναι αρκετός, θέλαμε ένα καλύτερο σύντροφο, μια καλύτερη δουλειά, καλύτερους φίλους, καλύτερη πληρωμή στα λεφτά μας και συνέχεια ψάχναμε για κάτι τέλειο το οποίο δεν ερχόταν ποτέ. Άρα όλοι ήταν και είναι δυστυχισμένοι. Πάνω σε αυτό εμπνεύστηκα και έγραψα την «Τέλεια γυναίκα» γιατί το έργο έχει να κάνει με την αναζήτηση του τέλειου όσον αφορά στο ότι από μικρό παιδί έχεις τα σχέδιά σου, τα όνειρά σου και από εκεί κάπου αρχίζει το σταμάτημα των ονείρων, το σταμάτημα της δικής σου θέλησης και το πλάκωμα της κοινωνίας ή της οικογένειας που σου λένε ότι «όχι, αυτό που θέλεις εσύ δεν είναι το σωστό, δεν είναι το τέλειο, το τέλειο και το σωστό είναι αυτό που θέλουμε εμείς». Και έτσι ξεκίνησε να γράφεται «η τέλεια γυναίκα».

Σου «βγήκε» σε μαύρη κωμωδία ή το είχες σκεφτεί από την αρχή;

Μου αρέσει πάρα πολύ το χιούμορ και σαν άνθρωπος οπότε μ’ αρέσει να επικοινωνώ με χιούμορ. Κι επειδή η συγγραφή είναι ένα είδος επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, μ’ αρέσει να επικοινωνώ με τα αστεία μου. Ακόμη και σοβαρές καταστάσεις να είναι, μ’ αρέσει να τις περιγράψω με αστείο τρόπο.

Το τέλος του έργου είναι αναπάντεχο. Να μην το πούμε. Το είχες στο μυαλό σου έτσι από την αρχή;

Ναι, είναι ανατρεπτικό το τέλος. Όχι, όταν ξεκίνησα να το γράφω δεν το ήξερα. Στη συνέχεια βγήκε ότι μέσα από τη μοναχικότητα αυτού του ανθρώπου και μέσα από όλες αυτές τις περίεργες συμπεριφορές του οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο και έγινε το τέλος που είναι τόσο απροσδόκητο. Πάντα θεωρούσα ότι όταν ήμαστε έτσι όπως βλέπουμε τον κόσμο είναι τέλειος. Μετά οι άλλοι μας το μουτζουρώνουν αυτό το πράγμα και μας αλλάζουν και κατευθύνσεις. Άρα πάλι μέσα μας έπρεπε να ψάξουμε για να βρούμε το τέλειο. Γι’ αυτό κι ο ήρωας τελικά ψάχνει μέσα του και βρίσκει το τέλειο, αυτό που έψαχνε όλη του τη ζωή, αλλά με απώλειες μιας ζωής.

Έχεις γράψει κι άλλα θεατρικά έργα;

Έχω γράψει άλλα επτά και τα έχω «ανεβάσει». Έχει ανέβει το «Χωρίς ανάσα» και ακόμη τέσσερα-πέντε, και τώρα ετοιμάζω το «2047» το οποίο θα «ανέβει» μετά το Πάσχα. Το «2047» είναι μια επαναστατική κωμωδία, πάλι κωμωδία, με πάρα πολλά άτομα αυτή τη φορά, γύρω στους οκτώ ηθοποιούς, το οποίο έχει να κάνει με το πώς θα είναι τα πράγματα στο μέλλον. Με την αστεία πλευρά τους αλλά με το σοβαρό υπόβαθρο από κάτω. Δηλαδή ασχολείται με το πώς είναι τώρα τα πράγματα, αν συνεχίσουν να είναι έτσι, πού θα καταλήξουμε στο μέλλον.

Το βλέπεις αισιόδοξα;

Είναι απαισιόδοξο αλλά τελειώνει με αισιόδοξο μήνυμα και επειδή όλες οι καταστάσεις πάλι δίνονται κωμικά ο κόσμος πάλι θα το χαρεί και θα διασκεδάσει, έστω κι αν είναι απαισιόδοξο όλο αυτό που γίνεται, αλλά θα περάσει πάρα πολύ καλά, όπως και στην  «Τέλεια γυναίκα».

"Η τέλεια γυναίκα" όμως, έχει δραματικό τέλος.

Αυτό θα είναι πιο αισιόδοξο. Στην «τέλεια γυναίκα» μπορείς να το θεωρήσεις ότι έχει δραματικό τέλος αλλά πάλι έχει μια κωμικότητα, έχει ένα «θεατράλε», κάτι θεατρικό όλο αυτό. Βέβαια αυτό που λες είναι σωστό γιατί δεν έχει σημασία μονάχα πώς βλέπω εγώ το έργο, αλλά και πώς βλέπει το κοινό το έργο.

Έχεις σπουδάσει μάρκετινγκ ηθοποιών στη Νέα Υόρκη;

Έχω κάνει κάποια σεμινάρια εκεί και για την εξέλιξη της μεθόδου Στανισλάφσκι αλλά και το πώς πρέπει να πλασάρεις τον εαυτό σου, δηλαδή στις οντισιόν, και στα κάστινγκ, σε όλα.

Η συγγραφή πώς σου προέκυψε;

Η συγγραφή προέκυψε από τη σκηνοθεσία. Ξεκίνησα να σκηνοθετώ και μου είπαν κάποιοι μαθητές μου όταν δίδασκα σε μια δραματική σχολή να τους βοηθήσω σε κάτι που έγραφαν εκείνον τον καιρό το οποίο όμως ήταν τρεις σελίδες. Έτσι το πήρα και έγραψα τριάντα-σαράντα σελίδες πάνω σε αυτό και έτσι ξεκίνησα να γράφω και έγινε το πρώτο έργο και μετά συνέχισε και συνέχισε. Πέρασα πριν από τρία χρόνια σε διαγωνισμό κειμένων στο εθνικό θέατρο και δημιουργήθηκε το πρώτο στούντιο συγγραφής στο εθνικό θέατρο όπου πήρα και μέρος και συνέχισα.

Από όλους τους ρόλους που έχεις γράψει ή που έχεις παίξει ποιόν ξεχωρίζεις;

Αυτόν, στην «Τέλεια γυναίκα». Τον ξεχωρίζω γιατί-σαν ηθοποιός- επειδή έχει πολύ γρήγορες εναλλαγές, από κωμικές σε δραματικές. Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό να κάνει αυτόν τον ρόλο. Οπότε μ’ αρέσει πάρα πολύ γιατί είναι πολύ γρήγορες οι εναλλαγές συναισθημάτων πάνω στη σκηνή. Αλλάζει σε δευτερόλεπτα από το κωμικό στο δραματικό και αυτό μ’ αρέσει πάρα πολύ. Είναι δύσκολο αλλά και προκλητικό.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Ήμαστε στο γυμνάσιο και μια συμμαθήτριά μου, που ήταν στο παιδικό θέατρο, μου πρότεινε να πάω κι εγώ. Είπα «ναι» κι έτσι ξεκινήσαμε στο «Ράδιο Σίτυ» και αυτό ήταν. Μπήκε το μικρόβιο μέσα και δεν βγήκε ποτέ.

Έχεις κάνει και παρουσίαση στην τηλεόραση. Πώς σου φαίνεται; Αν σου έκαναν μια πρόταση θα πήγαινες; Το θεωρείς αναγκαίο κακό; Θα το έκανες λόγω χρημάτων;

Μ’ αρέσει πάρα πολύ η τηλεόραση και η παρουσίαση κι αν είναι και καλά τα χρήματα ακόμη καλύτερα. Οπότε σου απάντησα σε όλα μαζί. (γέλια).

Κάτι τελευταίο για να μη σε αγχώσω παραπάνω. Τι σ’ αρέσει να γράφεις ή να παίζεις; Κωμωδία ή δράμα;

Κωμωδία. Στάνταρ. Αυτό βέβαια το έργο έχει δραματικά στοιχεία. Απλά πιστεύω ότι η κωμωδία είναι πιο δύσκολη γιατί πιο δύσκολα κάνεις τον άλλο να γελάσει παρά να κλάψει. Ιδίως έτσι όπως είμαστε αυτόν τον καιρό είναι δύσκολο... Όλοι είναι μέσα στην κατάθλιψη οπότε μάλλον το χρειαζόμαστε και το γέλιο. Μ’ αρέσει η κωμωδία, ναι, μ’ αρέσει να επικοινωνώ με χιούμορ.

Σε αυτό το έργο (σ.σ. «Η τέλεια γυναίκα») ο ήρωας καταλήγει πολύ σκοτεινός. Έχεις κάποιο κοινό στοιχείο; Γιατί συνήθως οι συγγραφείς βάζουν δικά τους στοιχεία μέσα στα έργα τους.

Όχι, ο ήρωας αυτός της «Τέλειας γυναίκας» είναι εντελώς αντίθετος από εμένα. Είναι εντελώς άλλο πράγμα. Έχει ζήσει άλλη ζωή.

Επηρεάστηκες από κάποιον; Πώς σκέφτηκες αυτόν τον ήρωα;

Από το κοινωνικό περιβάλλον, από τους ανθρώπους που δεν ήταν ευτυχισμένοι, από τις δουλειές που έκαναν. Όχι από κάποιον συγκεκριμένο. Όλοι μας είχαμε κάποια όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα όπως είναι του ήρωα στην «Τέλεια γυναίκα». Δεν καταλήγουν βέβαια όλοι έτσι. Μπορεί να καταλήγουν χειρότερα, να σκοτώνουν περισσότερους. Ή σκοτώνουν τον εαυτό τους. Μπαίνουν σε ένα ψυχιατρείο και ησυχάζουν. Εντάξει τώρα, να σου πω κάτι; Κι η τρέλλα είναι λίγο σχετική. Δηλαδή αν δεχτώ ότι εσύ, αυτό που κάνεις είναι λογικό, τότε είσαι μέσα στα λογικά πλαίσια. αν πούμε ότι αυτό που κάνεις είναι τρελλό, τότε είσαι τρελλή. Είναι ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον και τί δέχεται κατά καιρούς το τί είναι το λογικό, το σωστό και το τί είναι το τρελλό. Αν δεις στο πέρασμα των χρόνων και ιδίως στον Μεσαίωνα, το πώς άλλαξε η κοινωνία…έχει πολύ μεγάλη διαφορά το τί είναι φυσιολογικό. Τότε αν έλεγες ότι η γη γυρίζει ήσουν τρελλός. Τώρα αν το πεις, σκασίλα μας, δηλαδή όλοι το ξέρουν αυτό. Έχει μια διαφορά.

Έκανες κάποια έρευνα για αυτόν τον ήρωα;

Έτσι κι αλλιώς διαβάζω πάρα πολύ για όλα τα έργα που γράφω. Νομίζω ότι ήταν μια σύνθεση πραγμάτων η «Τέλεια γυναίκα» από πράγματα που είχα ακούσει, από πράγματα που έχω ζήσει και δεν έχουν γίνει, από την ιστορία μας, από όλο το ανθρώπινο γένος και από το πώς εξελίσσεται αλλά και επιπλέον από το πώς αντιδράει όταν δεν του γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα. Γιατί και εκεί χτυπάει το έργο, όταν τα όνειρα δεν γίνονται πραγματικότητα, τότε γίνονται εφιάλτες. Αυτό το έχει πολύς κόσμος, μη νομίζεις επειδή δεν το δείχνουν. Πολύς κόσμος όταν τα όνειρά του δεν έγιναν πραγματικότητα μετά τα έκανε απωθημένα και αυτά τα έβγαλε στους άλλους. Άρα με κάποιον τρόπο γίνονται εφιάλτες.

Το «2047»  θα ανέβει στην Αθήνα;

Ναι, για αρχή στην Αθήνα. Μετά το Πάσχα στο θεάτρο Λίχνος, στο Γκάζι.

 

 

 

"Η τέλεια γυναίκα" θα παίζεται στο θέατρο Αθήναιον, στη Θεσσαλονίκη έως τις 26 Φεβρουαρίου

 

Ε.Β.

10-2-2017