THEATROLOGA KAI ALLA : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΧΟΡΟΖΙΔΟΥ_22_5_2016 Bookmark and Share

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΡΘΕΝΑΣ ΧΟΡΟΖΙΔΟΥ_22_5_2016

Η κ. Παρθένα Χοροζίδου πρωταγωνιστεί αυτό το διάστημα στην παράσταση: "Γαμπροί για πούλημα" και μας μιλάει για πολλά και σημαντικά, ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια στην Καβάλα, συνεχίζοντας με τους ανθρώπους που τη σημάδεψαν και φτάνοντας μέχρι την μεγάλη της αγάπη ως παιδί για τον Μάικλ Τζάκσον...



Θ&α: Θα ήθελα να μου πείτε λίγα πράγματα για τον ρόλο σας στο έργο "Γαμπροί για πούλημα".

Π.Χ.: Είμαι μια Ρωσίδα που ενδιαφέρεται για έργα τέχνης, έχω βρει τον κύριο Αντωνόπουλο (Μάκης Κωσταρέλλος) που θέλει να πουλήσει ένα τέτοιο έργο τέχνης, αρχαίο και θέλω να το αγοράσω. Είμαι λίγο απατεώνισσα βέβαια γιατί τα λεφτά που έχω δεν είναι και αληθινά.Ο άνδρας μου τυπώνει ψεύτικο χρήμα...Τέτοια πράγματα. Ενδιαφέρομαι να αγοράσω τον Γανυμήδη από τον κύριο Αντωνόπουλο το οποίο είναι άγαλμα της αρχαίας κλασικής εποχής, πολύ όμορφο και θέλω να το πάρω.
 

Θ&α: Πώς σας φάνηκε ο ρόλος σας όταν τον διαβάσατε;

Π.Χ.: Η αλήθεια είναι ότι ήταν τέλεια βραδιά, γιατί μας καλεί ο Μιχάλης στο σπίτι του, είναι κι ο Θανάσης (Παπαθανασίου) εκεί, είναι όλοι οι ηθοποιοί που θα παίξουν και ο Μιχάλης διαβάζει όλους τους ρόλους - ο οποίος είναι εξαιρετικός σε όλους- γελάμε και κατουριόμαστε. Λες: "αυτός το διάβασε τόσο ωραία" και σε πιάνει το άγχος πώς θα είσαι εσύ στη θέση του, μετά το παίρνεις στο σπίτι σου και διαβάζεις και έρχεσαι με μία πρόταση στο τραπέζι. Με βοήθησε πολύ ο κ. Αντωνόπουλος στα ρώσικα, μιλήσαμε και με μια πολύ αγαπημένη συνάδελφό μας, την Ταμίλα Κουλίεβα, τη ρωτήσαμε διάφορα πράγματα, κι εγώ κι η Σοφία. Μετά, το χιούμορ μας, η καλή διάθεσή μας, ο καλογραμμένος λόγος, διάφορα πράγματα που γεννήθηκαν πάνω στη σκηνή, έφτιαξαν αυτό που έφτιαξαν.
 

Θ&α: Είστε από την Καβάλα και σπουδάσατε στην Αθήνα;

Π.Χ.: Ναι, εκεί μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα, στη σχολή Θεοδοσιάδη.
 

Θ&α: Θέλατε να γίνετε ηθοποιός;

Π.Χ.: Όχι, ποτέ δεν ήθελα, δεν είχα καμία τέτοια σκέψη, αγαπούσα πολύ τη μουσική γιατί ήμουν και στο ωδείο από πολύ μικρή με την αδερφή μου και σκεφτόμουν ότι, επειδή δεν ήμουν και πάρα-πάρα πολύ καλή στο σχολείο, δηλαδή δεν ήμουν πολύ διαβαστερή, ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική. Ένα χρόνο πριν δώσω πανελλήνιες εξετάσεις ανέβηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης στην Καβάλα, έκανε μια οντισιόν, θεώρησαν όλοι αυτονόητο ότι έπρεπε να πάω, -γιατί ήμουν λίγο χαζοχαρούμενο από παιδί (γελάει)- και ετοίμασα ένα μονόλογο, ένα τραγούδι, ένα ποίημα. Τους άρεσα και με πήραν για κάποια σεμινάρια που θα γινόντουσαν. Εγώ δεν είχα δει πολύ θέατρο στη ζωή μου. Την τηλεόραση την απολάμβανα βέβαια, μ' άρεσε δηλαδή να βλέπω ταινίες κ.λ.π., αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω ηθοποιός. Με τα σεμινάρια αυτά κάπως ζυμώθηκε αυτό και ήταν ωραίο πράγμα να ψάχνεσαι και να διαβάζεις και να εκτίθεσαι με αυτόν τον τρόπο. Κάναμε και μια παράσταση εκεί, την πρώτη μου. Κάναμε τον Πλούτο, η οποία χαρακτηρίστηκε μια από τις δύο καλύτερες παραστάσεις της δεκαετίας. Συντελεστές ήταν ο κ. Νίκος Μαστοράκης, ο κ. Σταμάτης Κραουνάκης, πολλοί θαυμάσιοι υπέροχοι ηθοποιοί, η Όλγα Τουρνάκη, ο Μπάμπης Γιωτόπουλος, ο Μανώλης Μαυροματάκης, η Νατάσα Κοτσοβού, πολλοί, υπέροχοι. Ήταν η πρώτη μου παράσταση, ήμουν σαν το χαϊβάνι, δεν ήξερα τί έπρεπε να γίνει, 'σβήσαν τα φώτα χτύπησε το τρίτο κουδούνι και λέω: "μην αγχώνεσαι, ξέρεις ακριβώς πού πρέπει να πας". Ήξερα πού έπρεπε να πάω, τί έπρεπε να πώ, τί έπρεπε να τραγουδήσω, τελειώσαμε. Και μετά από εκεί, κατέβηκα στην Αθήνα, έδωσα εξετάσεις και μπήκα στη σχολή Θεοδοσιάδη.
 

Θ&α: Γερό ξεκίνημα.

Π.Χ.: Ναι, πέσαμε στα βαθειά κατευθείαν. Ξέρεις, αυτή η άγνοια καμιά φορά είναι πιο καλή γιατί δεν καταλάβαινα. Βεβαίως είχαμε κάνει κάποιες παραστάσεις και με το μπαλέτο που με είχαν πάει οι γονείς μου και με το ωδείο κάθε χρόνο που τέλειωνες την τάξη σου, έβγαινες με το φλαουτάκι σου, να δείξεις τί έμαθες φέτος...Έπαιζα φλάουτο και είχα έναν σπουδαίο καθηγητή ο οποίος είναι και εδώ στη Θεσσαλονίκη και λέγεται Βέσκο Μπελομάζοφ. Γενικά το ωδείο της Καβάλας είναι πολύ πετυχημένο. Έχει βγάλει πολλά ταλέντα, είναι πολύ ωραίοι κι οι δάσκαλοι. Είναι ένα ωδείο που νομίζω ότι θα αφήσει ιστορία.
 

Θ&α: Τελειώσατε το φλάουτο;

Π.Χ.: Δεν το τελείωσα δυστυχώς, γιατί έφυγα για την Αθήνα. Τον δάσκαλό μου δεν μπορούσα να τον αντικαταστήσω καθώς ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και δάσκαλος και στη ζωή. Τον ξεχωρίζω πολύ αυτόν τον άνθρωπο.
 

Θ&α: Έχετε συμμετάσχει σε πολλές και καλές δουλειές. Ξεχωρίζετε κάποια από όλες τις δουλειές σας; είτε από θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση;

Π.Χ.: Νομίζω ότι κάθε φορά ξεχωρίζω αυτήν που είμαι. Όμως στην καρδιά μου έχω φυλάξει κάποια-θα τις αδικήσω τις άλλες- αλλά κρατάω κάτι από κάθε άνθρωπο με τον οποίο έχω δουλέψει. Στην πρώτη μας δουλειά με τη σχολή, ήμασταν δέκα μαθητές, με τους συμμαθητές μου, μας πήρε ένας λίγο πιο φωτισμένος συμμαθητής μας και μας είπε "θα κάνουμε αυτό, εκείνο και τ' άλλο" και φτιάξαμε μια πολύ ωραία παράσταση: "ένα παιχνίδι στο Παιχνίδι της σφαγής". Νομίζω ότι στην καρδιά μου δεν ξεπερνιέται αυτό. Μετά πήγα στη "Σπείρα-Σπείρα" με την οποία έχω ζήσει Ηρώδειο, έχω ζήσει Επίδαυρο, έχω ζήσει πολύ ωραίες στιγμές. Έχω παίξει στην "Κλασική συνταγή", στη δεύτερη χρονιά, που την έβλεπα από την πρώτη και τη χάζευα σαν ζαχαρωτό. Έλεγα "Παναγία μου, να ήμουν επάνω". Μετά άρχισε ο Αλέξανδρος Ρήγας τη σειρά, "το κόκκινο δωμάτιο", στα "Κορίτσια με τα μαύρα", γενικότερα το ένα έφερε το άλλο στη σειρά και ήταν εκείνη τη στιγμή νομίζω το πιο ωραίο πράγμα που έκανα στη ζωή μου.
 

Θ&α: Με τον Αλέξανδρο Ρήγα έχετε κάποια ιδιαίτερη σχέση, έχετε συνεργαστεί αρκετά.

Π.Χ.: Τον αγαπώ πάρα πολύ τον Αλέξανδρο. Πάρα πολύ. Νομίζω πως μου έχει και αυτός μια κάποια αδυναμία. Τον ευχαριστώ για όλα, όπως και τον Σταμάτη (Κραουνάκη), αλλά ο Αλέξανδρος είναι κάπου στη καρδιά μου.
 

Θ&α: Θα θέλατε να μου πείτε κάτι για την προσωπική σας ζωή; Είστε παντρεμένη;

Π.Χ.: Είμαι ελεύθερη, δεν είμαι παντρεμένη. Δεν λέω πολλά για την προσωπική μου ζωή, είναι πιο κουραστικά, δεν αφορούν κανένα.
 

Θ&α: Υπάρχουν κάποιο ρόλοι που σε διαλέγουν ανάλογα με την εξωτερική σου εμφάνιση. Πιστεύετε ότι αυτό σας βοήθησε κάπως;

Π.Χ.: Βέβαια με βοήθησε. Θυμάμαι τον Θεοδοσιάδη τον οποίο τον πρόλαβα στο τρίτο έτος όπου μας δίδαξε λίγο γιατί ήταν πια μεγάλος και είχε δει την πρώτη παράσταση που είχαμε κάνει όλοι οι μαθητές στο φουαγιέ του θεάτρου Βικτώρια - ούτε καν στη σκηνή- αλλά το έφτιαξαν πολύ όμορφα για μας, με πολύ προσωπική εργασία. Τότε ήρθε ο Θεοδοσιάδης να μας δει, να δει τί κάνουν αυτά τα παιδιά του που ήταν στο τρίτο έτος. Μου είπε "έλα εδώ εσύ. Χοντρή, μην αδυνατήσεις, θα χάσεις το ψωμάκι σου". Για να πει αυτός ο άνθρωπος με την τόση εμπειρία αυτό το πράγμα που για μένα σαν γυναίκα μπορεί να φαίνεται άσχημο, και χοντροκομμένο,- το είπε ένας δάσκαλος- για να μου δώσει μια πληροφορία, να μου φυτευτεί στο κεφάλι μου ότι δεν έχει να κάνει το πώς είσαι...μπορεί να χρησιμεύεις γι' αυτό. Υπάρχουμε και δέκα χοντρές που λέει ο λόγος. Όμως η μία από την άλλη είναι πολύ διαφορετικές. Είμαστε λιγότερες από όλες αυτές του τύπου "μοντέλο", σίγουρα, και νομίζω ότι πραγματικά βοήθησε. Δεν με προσβάλει δηλαδή να μου πουν ότι με πήραν γι' αυτό. Δεν μ' έχουν πάρει ποτέ μόνο γι' αυτό. Είναι και αυτό ένα στοιχείο μου.
 

Θ&α: Τί σας ταιριάζει περισσότερο και τί σας αρέσει από ό,τι έχεις κάνει; Θέατρο; Τηλεόραση; κινηματογράφος;

Π.Χ.: Το θέατρο δεν έχει καμία σχέση με τίποτε άλλο. Η τηλεόραση εννοείται πως έχει την ιδιαιτερότητά της. Μαζευόμαστε όλοι μαζί και ετοιμάζουμε κάτι το οποίο μπορούμε να το διορθώσουμε εκείνη την ώρα, να το κάνουμε καλύτερο, να το φωτίσουμε πιο ωραία. Για τον κινηματογράφο - δεν το συζητώ - το πόσο προετοιμασμένα είναι όλα τα πράγματα και πόσο στη λεπτομέρεια είναι. Αλλά το θέατρο είναι...Και μόνο η στιγμή που θα σε ξαφνιάσεις ο ίδιος, ή θα σε ξαφνιάσει ο συνάδελφος ή ο κόσμος και ζεις με τον φόβο ότι κάθε μέρα θα πρέπει να το ξαναγεννήσεις αυτό το πράγμα και να το κάνεις το ίδιο καλό -ή αν σε φωτίσει ο Θεός- καλύτερο, δεν το αλλάζεις με τίποτα.
 

Θ&α: Θα θέλατε να κάνετε αργότερα κάτι διαφορετικό; Δράμα ή τραγωδία;

Π.Χ.: Είναι πολλά τα χρόνια -όλα μάλλον- που κάνω κωμωδία. Η κωμωδία, έχουν πει, ότι είναι πιο δύσκολη από το δράμα, αλλά κι εμένα- επειδή δεν το ξέρω το άλλο-με φοβίζει. Θα ήθελα να το δοκιμάσω κάποια στιγμή, αλλά της έχω αγάπη της κωμωδίας. Μεγάλη.
 

Θ&α: Δηλαδή και σε αρχαίο έργο, πάλι κωμωδία θα παίζατε.

Π.Χ.: Έχω κάνει αρχαίες κωμωδίες. Μ' αρέσουν. Μου αρέσει πολύ ο Αριστοφάνης, τον θεωρώ πολύ έξυπνο, να είναι καλά ο άνθρωπος (γέλια). Όχι ότι οι τραγωδίες δεν έχουν ζουμί. Είναι πολύ ωραίο πράγμα να το ζήσεις. Αλλά έχω έναν φόβο απέναντι σε αυτό. Θα ήθελα να το δοκιμάσω όμως γιατί απ' ό,τι είδα στη ζωή μου, ενώ με θεωρούσα δειλή, ό,τι με δυσκόλευε τελικά, έλεγα: θέλω να κάνω αυτό, να το κάνω να δούμε. Να το δοκιμάσω. Δεν θα με κρίνει και κανένας να μου πει "χάλια ήσουν, σήκω φύγε". Και θα το κάνει τώρα; Οπότε εντάξει, θα το έκανα.
 

Θ&α: Ποιές είναι οι προτιμήσεις σας στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη μουσική;

Π.Χ.: Εγώ μικρή, έναν έρωτα είχα. Τον Μάικλ Τζάκσον. Τον αγαπούσα. Όταν πέθανε έλεγα ότι χήρεψα.(γέλια). Τον αγαπούσα πολύ. Ξέρεις τί μ' αρέσει σε αυτόν τον άνθρωπο; Μ΄άρεσε που ήταν αυτός που ήταν και όταν έκανε μια δουλειά και πήγαινε σε σένα που ας πούμε φτιάχνεις παπούτσια κι έλεγες: "έχω αυτά τα δέκα παπούτσια να του δώσω και αυτό είναι το καλύτερο. Να του δώσω...Όχι δεν θα του δώσω αυτό. Θα φτιάξω κάτι γι' αυτόν". Είναι ένας άνθρωπος που έφερνε εκατό ανθρώπους να εμπνευστούν γι' αυτόν. Δηλαδή να ξαναρχίσουν από την αρχή, να αγαπήσουν ξανά τη δουλειά τους. Αυτό με ξεπερνά. Είναι ωραίο. Όσον αφορά στη μουσική γενικότερα, ακούω πάρα πολύ ελληνική μουσική, ακούω σχεδόν όλη την ώρα μουσική, μ' αρέσει πάρα πολύ.
 

Θ&α: Τί μουσική;

Π.Χ.: Αναλόγως την ώρα. Κάποια τα ακούω βέβαια πιο ευχάριστα, δηλαδή μπορώ να πάω και στα μπουζούκια το βράδυ, εννοείται, και να ψάξω και Χατζιδάκη κάποια στιγμή, όταν θα είμαι μελαγχολική. Δηλαδή θα τα ακούσω όλα στην ώρα τους.
 

Θ&α: Εξ άλλου η μουσική δεν διαχωρίζεται.

Π.Χ.: Όχι βέβαια. Εκείνη την ώρα που μπορεί εγώ να θέλω να κάνω δουλειές και με ξεσηκώνει το τάδε τραγούδι και με ενεργοποιεί και μου φτιάχνει τη διάθεση και τελειώνω σε μισή ώρα τις δουλειές μου, είναι αυτό που θα έπρεπε να ακούσω εκείνη τη στιγμή. Αν θέλω να είμαι σπίτι μου και να χαλαρώσω θα ακούσω κάτι άλλο. Αν είμαι με φίλους και θέλουμε να βγούμε να "καούμε", θα ακούσω κάτι άλλο. Τα ελληνικά βέβαια τα αγαπώ λίγο περισσότερο από τα ξένα. Εκτός από τον Μάικλ βέβαια (γέλια). Τώρα δεν ακούω πια, αλλά θυμάμαι ότι μικρή είχα μεγάλη "πετριά". Τον άκουσα πολύ μικρή και τον έχω χορτάσει. Φαντάσου ότι εγώ είμαι πολύ φοβιτσιάρα και για να μου κάνουν το χατήρι, χωρίς να το ξέρω -έκπληξη- μου έφεραν να δω το "Θρίλερ", σε βιντεοκασέτα τότε, και το έβλεπα με τρόμο, αλλά δεν γυρνούσα να τους πω "κλείστε το" γιατί έπρεπε να το δω κι όλας. Ευτυχώς το "Θρίλερ" είχε κανονικά το βίντεο κλιπ και μετά είχε και άλλα πόσα λεπτά πώς τους έντυσαν... για να μπορέσω να κοιμηθώ κι όλας. Καλά που το είδα.
 

Θ&α: Ακολυσατε ότι αποκλειστήκαμε από τη Γιουροβίζιον;

Π.Χ.: Το άκουσα, αλλά δεν είχα δει ούτε το τραγούδι. Μου το είπε η αδερφή μου. "Συγγνώμη" μου λέει," δεν θα δείτε τη Γιουροβίζιον;" Λέω, "όχι". Της λέω ότι έχω μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο, θα πάω να πάρω τον Αλέξανδρο και τον Μιχάλη και θα πάμε με τη Σοφία και την Αντιγόνη στον κινηματογράφο. "Κινηματογράφο; Δεν θα δείτε"- μου λέει -"τη Γιουροβίζιον;" Ούτε που το ήξερα πότε είναι. Δεν το είχα καταλάβει ότι ήρθε ο καιρός.
 

Θ&α: Το θεωρείτε άδικο που αποκλειστήκαμε;

Π.Χ.: Δεν ξέρω το τραγούδι. Τα υπόλοιπα;
 

Θ&α: Η Κύπρος πέρασε.

Π.Χ.: Και ποιός θα δώσει το δωδεκάρι; Αυτό πάντως που γίνεται στη Γιουροβίζιον, που δίνει ο ένας στον άλλο, ξαδέρφες, χώρες, φίλες δίνουν ο ένας στον άλλο και μόλις δώσει δώδεκα η Ελλάδα στην Κύπρο γιουχάρουν...τί ου;;;;Το Σάββατο, θα παίζουμε διπλή. Αν προλάβουμε να δούμε τίποτα το βράδυ...Μόνο τις βαθμολογίες θα δούμε. Τί μας νοιάζει τώρα πια; Είναι βέβαια η Κύπρος...Έστω.
 

Θ&α: Μετά τους Γαμπρούς για πούλημα;

Π.Χ.: Τώρα κάνουμε συζητήσεις για του χρόνου, για το αν θα πάει το ίδιο ή θα κάνουμε κάτι άλλο. Το Καλοκαίρι όμως θα πάμε περιοδεία με τους "Γαμπρούς", και το περιμένω πώς και πώς. Γιατί πραγματικά τύχαμε άνθρωποι που συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Από εδώ θα φύγουμε όλοι μαζί να πάμε κάπου. Εκτός από αυτούς που έχουν γυρίσματα και σηκώνονται και φεύγουν για να κοιμηθούν. Όσοι είμαστε εδώ, κάθε βράδυ μετά την παράσταση θα πάμε όλοι μαζί κάπου. Όχι επειδή φοβάμαι να βγω μόνη μου με τη Σοφία, ή με τον Αλέξανδρο ή με τον Γιάννη. Επειδή λέμε όλοι πού θα πάμε. Τέτοια παρέα κόλλησε τώρα. Φαντάσου δηλαδή να κάνουμε "διακοπές" σε όλη την Ελλάδα... Οι οποίες είναι εξανλτητικές βέβαια, αλλά δεν με νοιάζει. Είναι κάποιοι ηθοποιοί που δεν τη θέλουν καθόλου την περιοδεία. Τη χόρτασαν πολύ και τους κούρασε πια. Εγώ προς το παρόν τώρα που δεν έχω υποχρεώσεις, είναι το αγαπημένο μου. Αν έχει και ένα μικρό κενό, κοντά στο δεκαπεντάγουστο, για να πάω και στο χωριό μου να δω και την οικογένειά μου, είμαι καλυμμένη από το Καλοκαίρι μου.
 

Θ&α: Από πού είστε από την Καβάλα;

Π.Χ.: Είμαι μέσα από την Καβάλα, αλλά η μαμά μου είναι από τον Κεχρόκαμπο και ο μπαμπάς μου από την Χρυσούπολη και τον Άγιο Κοσμά.
 

Θ&α: Οπότε μπορεί να πάτε και στους Φιλίππους.

Π.Χ.: Δεν ξέρω αν το δίνουν το θέατρο σε τέτοιες κωμωδίες. Δυστυχώς. Και από την άλλη, εντάξει. Το πολύ-πολύ να μας δώσουν το Φρούριο. Δεν ξέρω πάλι. Δεν την ξέρω την περιοδεία.


 

Η κ. Χοροζίδου παίζει στο "Γαμπροί για πούλημα" στο Ράδιο Σίτυ, στη Θεσσαλονίκη εως την Κυριακή, 22/5.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

--------------------------ΠΝΟΗ ΕΛΠΙΔΑΣ


Αγοράστε έργα τέχνης