THEATROLOGA KAI ALLA : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΠΥΡΟΥ ΠΟΥΛΗ_5_2016 Bookmark and Share

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΠΥΡΟΥ ΠΟΥΛΗ_5_2016




Σπύρος Πούλης: Έκατσε ο λαός μας. Βολεύτηκε πολύ. Είναι ακόμη έτσι. Κάποιοι, επειδή έχουν γίνει λίγο βολεμένοι, κάθονται. Σαν να είμαστε λίγο δειλοί πια. Σαν να κιοτέψαμε.

Ο κ. Σπύρος Πούλης μίλησε τα «Θεατρόλογα» λίγο πριν την βραδυνή παράσταση για όλα. Πολιτικά, επαγγελματικά, για την τεχνολογία, αλλά και για τα όνειρά του για τη μεγάλη του κόρη την Αγγελική.


Θ&α: Μιλήστε μας για τον ρόλο σας στο έργο «Γαμπροί για πούλημα».

Σ.Π.: «Γαμπροί για πούλημα». Αυτός που υποδύομαι είναι ένας περίεργος τύπος, «ο βασιλιάς της μίζας» έτσι τον αποκαλούν -που έχει πολλούς η χώρα μας, έτσι απεδείχθη- και ζητάει κάποια ανταλλάγματα από την κ. Βλαβιανού (Φλώρα Κωσταρέλλου) για να της δώσει μια επιχορήγηση για μια Μ.Κ.Ο. που θέλει να ιδρύσει και ζητάει κάποια ανταλλάγματα ερωτικής φύσεως. Αυτός πάει στο σπίτι την ημέρα που νομίζουν ότι δεν θα πάει κανείς εκεί, εκείνη την Τρίτη, και καταλήγουν να πηγαίνουν όλοι την ίδια μέρα στο σπίτι. Και  ο κύριος, και η κυρία, και ο μιζαδώρος, και το παιδί και η ερωμένη και..Εντάξει, μια ωραία φάρσα, μια κλασική φάρσα δομημένη από τους Παπαθανασίου-Ρέππα. Τον κάνω πολύ κέφι αυτόν τον ρόλο. Με την καθοδήγηση των παιδιών, του Μιχάλη και του Θανάση, έγινε -νομίζω -πολύ καλός. Είμαι πολύ ευχαριστημένος, πολύ χαρούμενος.

Θ&α: Έχετε προσθέσει δικά σας ευρήματα;

Σ.Π.: Πάντα οι ηθοποιοί βάζουν το προσωπικό τους στοιχείο, αλλιώς δεν γίνεται σε αυτού του είδους τα έργα. Νομίζω ότι και οι ρόλοι που γράφουν πάντα τα παιδιά (Ρέππας-Παπαθανασίου), τους γράφουν κοντά σε μας, στους ηθοποιούς που τους υποδύονται. Το ψιλοφαντάζομαι δηλαδή, ότι θα θέλουν έναν ηθοποιό σαν και μένα περίπου, αν όχι εμένα, κάτι του ιδίου τύπου. Στην παράσταση εκμεταλλεύομαι τα πάντα, ως το νυχάκι μου που λένε. Εκμεταλλεύομαι το σώμα μου, θέλω να συμμετέχω συνέχεια, καθ’ όλη τη διάρκεια και με ό,τι μέσα έχω και μπορώ.

Θ&α: Το χειμώνα πήρατε μέρος σε δύο έργα.

Σ.Π.: Δύο έργα, παίξαμε ξανά το «Δεν βλέπω δεν ακούω, δεν μιλάω». Κάθε Δευτέρα. Μια μέρα δεν παίζαμε. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Από το ’10 ή ’11. Δεν θυμάμαι κι εγώ γιατί έγιναν τόσες πολλές παραστάσεις, άλλαξε μέρες, έπαιζε Δευτέρα-Τρίτη, έπαιξε Τετάρτη-Κυριακή, πήγε περιοδεία, έπαιξε σε Καλοκαιρινό θέατρο…τα έκανε όλα αυτά.

Θ&α: Συνεχίζετε να παίζετε σε αυτό το έργο όταν παρουσιάζεται.

Σ.Π.: Ναι, οι αγάπες είναι παντοτινές.

Θ&α: Πού νομίζετε ότι οφείλεται η επιτυχία σε αυτό το έργο;

Σ.Π.: Δεν ξέρουμε. Αν γυρίσει να σου πει κανένας τι είναι η επιτυχία, ποιο είναι το κόστος της επιτυχίας, θα το έκανε κάθε χρόνο. Γι’ αυτό και δεν κάνουμε κάθε χρόνο επιτυχίες. Νομίζω ότι το πολύ γέλιο, το αβίαστο γέλιο που βγαίνει χωρίς φτήνιες, χωρίς βρισιές…χωρίς φτήνιες είναι. Βγαίνει άνετα το γέλιο σε αυτή την παράσταση και κάθε φορά-επειδή παίρνει αυτοσχεδιασμό-δεν ξέρω αν το έχουμε ξαναπεί, αυτό είναι το δέλεαρ και το βλέπουν πολλοί άνθρωποι ξανά και ξανά.

Θ&α: Πώς τα προλαβαίνετε όλα;

Σ.Π.: Τα προλαβαίνω γιατί μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσει η δουλειά μου. Το θεωρώ ωραίο και με συνεπαίρνει, χάνομαι. Μου αρέσει. Δεν μπορώ χωρίς δουλειά. Αρρωσταίνω. Θέλω πολύ δουλειά.

Θ&α: Η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη.

Σ.Π.: (Γέλια). Όχι, δεν τον έχει φάει ακόμη, αντέχει.

Θ&α: Θα θέλατε να σχολιάσετε την πολιτική κατάσταση;

Σ.Π.: Τι να σχολιάσω; Θλίβομαι πολύ. Στενοχωριέμαι. Δεν ξέρω τι να πω πια. Είναι μια κατάσταση…Όπως όλοι οι άνθρωποι, νομίζω ότι μας θλίβει. Δεν ξέρω και δεν φαίνεται ένα φως, ένα φωτάκι, κάτι. Μ’ έχει ρίξει αυτό το πράγμα. Όπως όλους. «Πέφτω». Εκεί που είμαι αισιόδοξος, ότι κάτι γίνεται, εκεί…Δεν μπορούμε να πάρουμε μια σειρά…Τι λες; Θα πάρουμε;

Θ&α: Δεν ξέρω, αλλά μήπως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει τελικά; Αλλά όχι με τη μοιρολατρική έννοια.

Σ.Π.: Ναι, αυτό το πιστεύω κι εγώ, πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Γενικώς και στη ζωή μας, όχι μόνο στην πολιτική…Που εδώ ίσως και να είναι προσχεδιασμένα. Εδώ στις ζωές μας «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει». Στην πολιτική νομίζω ότι υπάρχει ένα πλάνο από κάπου. Από κάποιους. Χωρίς να έχω συνωμοσιολογικές τάσεις, αλλά νομίζω ότι υπάρχει κάτι. Δηλαδή μπορεί να μας έχουν κάπου, μέχρι εκεί και από εκεί θα γίνει αυτό και από εκεί εκείνο. Δεν ξέρω. Αλλά πρέπει να πάρουμε κι εμείς λίγο την κατάσταση στα χέρια μας. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Έκατσε ο λαός μας. Βολεύτηκε πολύ. Είναι ακόμη έτσι. Κάποιοι, επειδή έχουν γίνει λίγο βολεμένοι, κάθονται. Καθήσαμε. Σαν να είμαστε λίγο δειλοί πια. Σαν να κιοτέψαμε.

Θ&α: Μπορεί να γίνει κάτι;

Σ.Π.: Δεν ξέρω. Γιατί δεν πήγαμε μια πορεία; Να αρχίσουμε να περπατάμε από εδώ μέχρι τις Βρυξέλλες. Γιατί κάνουμε πορείες γύρω-γύρω στην Αθήνα; Να ξεκινήσουμε από εδώ να πάμε στις Βρυξέλλες. Λέω το πιο απλό. Έγινε κάτι ποτέ; Κάτι τέτοιο δηλαδή ρε παιδί μου. Κατάλαβες τι λέω; Κι ας μας σταματήσουν στα σύνορα. Έγινε κάτι να δούμε όλοι ότι κάτι γίνεται σε αυτή τη χώρα; Εντάξει και αυτές οι πορείες που γίνονται…Και δεν λέω να πάμε να διαλύσουμε τον κόσμο. Να πάμε και να κάτσουμε. Δεν ξέρω με τι τρόπο. Ξέρω ’γω; Λέω…Είμαστε άβουλοι πια. Ο λαός μας. Εμείς. Όλοι, κι εγώ, κι εσύ…

 

Θ&α: Και ανεληλλέγγυοι ίσως.

Σ.Π.: Ακριβώς, κάποιοι βολεύτηκαν και τελείωσε το παραμύθι. Δεν ξέρω κι όλας, να βρούμε κάποιον τρόπο αντίδρασης, τι μπορεί να γίνει…Ή έστω να τους πούμε: Παιδιά, θα σας διαλύσουμε τέσσερα χρόνια, θα συμπορευτείτε, θα πρέπει να τα δηλώνετε εσείς που φοροδιαφεύγετε…Κάθε τόσο παίρνουν μίζες. Κάπου διάβασα πάλι ότι κάποιος πήρε λέει τρία εκατομμύρια, ο άλλος ένα δις…Πόσα πήραν ρε…;Τέλος πάντων… Δεν ξέρω.

Θ&α: «Οι συμμαθητές» θα  παίζονται του χρόνου;

Σ.Π.: Δεν ξέρω, Νομίζω ναι. Υπάρχει μια φήμη ότι μάλλον θα συνεχιστούν και του χρόνου γιατί αρέσει στον κόσμο και το θέλουν. Ακόμη δεν έχουμε επίσημη ενημέρωση. Μπορεί να συνεχιστεί γιατί αρέσει και ένα πράγμα που αρέσει, δεν είναι ωραίο να τους το παίρνεις. Όταν σου δίνουν μια πάστα, σ’ αρέσει να σ’ την παίρνουν;

Θ&α: Συμμετείχατε σε μια ταινία το Καλοκαίρι και προβλήθηκε τον Οκτώβριο, το «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», θα κάνετε κάτι ανάλογο το Καλοκαίρι;

Σ.Π.: Δεν ξέρω, ο κινηματογράφος δεν μου έχει «κάτσει», δεν ξέρω. Αν και θα ήθελα, δεν μου έχουν τύχει πράγματα. Είχα κάνει πριν από χρόνια το «Κλάμα βγήκε από τον παράδεισο» και τώρα αυτό. Μου αρέσουν, είναι μέρος της δουλειάς μου. Όσο μου αρέσει το θέατρο, το ίδιο μου αρέσει και η τηλεόραση, και ο κινηματογράφος, όλα. Απλά το ένα μένει για πάντα και το άλλο γίνεται τώρα και θα σβήσει. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι κινηματογραφικό. Τώρα τηλεοπτικά, ίσως πάει και του χρόνου «οι συμμαθητές», επειδή είναι όμορφο, γλυκό.

Θ&α: Ασχολείστε με την τεχνολογία;

Σ.Π.: Με αυτό εδώ το κινητό. Μου στέλνουν τα μηνύματά μου, διαβάζω τα σενάριά μου, στέλνω email. Είναι μεγάλη εξυπηρέτηση. Ούτε που θα το φανταζόμασταν πριν κάποια χρόνια ότι υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Δεν τα πάω και πολύ καλά εγώ, με βοηθούν οι άλλοι. Έχω και facebook. Αλλά, μ’ αρέσει αυτό το πράγμα, ότι ένας άνθρωπος που είναι στην άκρη του κόσμου μπορείς να τον δεις ξαφνικά εδώ που καθόμαστε, να τον βλέπεις και να του μιλάς. Kάποτε πριν τριάντα χρόνια στέλναμε γράμματα. Εξελίχθηκε πολύ ο κόσμος. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ήταν ωραία η εξέλιξη. Μ’ αρέσει, δεν με αγχώνει η τεχνολογία. Βέβαια όταν μπαίνει στα άδυτα είναι λίγο τρομακτικό, να είμαι εδώ και να μου πει ένας για δείξε μου γύρω-γύρω τι γίνεται, είναι λίγο…νιώθεις να σε παρακολουθούν, νιώθεις την ανάσα. Αλλά γενικά σου λύνει τα χέρια από πολλές απόψεις και σε διευκολύνει.

Θ&α: Του χρόνου; Θα είστε πάλι εδώ στο «Γαμπροί για πούλημα»;

Σ.Π.: Δεν θα συνεχιστεί. Δεν ξέρω ακόμη πού θα είμαι, τώρα συζητάω για κάτι δουλειές. Κωμωδία. Αυτά μου αρέσουν. Έχω παίξει και δράμα. Έχω παίξει στο «Γλυκό πουλί της νιότης». Αλλά η κωμωδία μου αρέσει. Νιώθεις πολύ το κοινό. Στην κωμωδία βλέπεις κατευθείαν την αντίδραση του κοινού. Αυτό μου αρέσει πολύ. Το αστείο το εισπράττει κατευθείαν ο θεατής, αν είναι αστείο και γελάσει βέβαια. Αν το πεις καλά. Αν περάσει, περναέι. Αν όχι, «γεια σας». 

Θ&α: Έχετε δύο κόρες. Αν ερχόταν η μια και σας έλεγε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, τι θα της λέγατε;

Σ.Π.: Είναι δύσκολη η δουλειά μας. Είναι και πολύ καλή μαθήτρια και αυτό λίγο με «χαλάει» γιατί είναι κορυφαία μαθήτρια, είναι πρώτη, αριστούχος, του είκοσι. Μου φαίνεται λίγο περίεργο. Θα προτιμούσα να σπουδάσει κάτι που έχει σχέση με τη μελέτη, με την έρευνα. Θα μ’ άρεσε να γίνει κάτι σε σχέση με την ιατρική, ακόμη και με τα οικονομικά. Κάτι που να έχει σχέση με φυσική, χημεία. Μου λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Της λέω όμως ότι θα ήθελα να σπουδάσει και κάτι άλλο. Δηλαδή είναι καλό να σπουδάσει, να μην είναι «ντουβάρι». Δεν είναι ωραίο να είναι οι ηθοποιοί ντουβάρια. Και η δραματική είναι καλή σχολή, αλλά και μια πανεπιστημιακή σχολή, η φιλοσοφική, όλα αυτά είναι εφόδια για τον ηθοποιό.

Θ&α: Το ταλέντο δεν είναι το μεγαλύτερο εφόδιο;

Σ.Π.: Είναι. Αλλά δεν μπορεί να είναι πια αμόρφωτος ο ηθοποιός. Αλλιώς θα πιάσει ένα κείμενο. Εγώ δεν σπούδασα τίποτα. Πήγα μόνο στη δραματική σχολή. Ήθελα από μικρός να γίνω ηθοποιός. Όμως διάβασα. Διάβαζα πολλά θεατρικά, μου άρεζε η ιστορία θέατρου. Διάβαζα ό,τι είχε σχέση με το θέατρο. Αν είχα διαβάσει και κάτι άλλο, πιστεύω ότι θα ήμουν καλύτερος.

Θ&α: Οπότε θα ήσαστε ικανοποιημένος με μια Πανεπιστημιακή θεατρική σχολή;

Σ.Π.: Όχι πανεπιστημιακή. Πιστεύω ότι αν θες να γίνεις ηθοποιός, θα πας στη δραματική σχολή. Να σπουδάσει και κάτι άλλο και κάποια άλλη σχολή, εκτός θεάτρου. Αυτό μ’ αρέσει πιο πολύ.

Θ&α: Αν της αρέσει αυτό;

Σ.Π.: Αν της αρέσει…κάηκα. Τουλάχιστον να είναι καλή. Θα είμαι αυστηρός. Αν δεν είναι καλή θα της το πω.

Θ&α: Δεν μπορείτε να καταλάβετε αν είναι καλή έτσι όπως τη βλέπετε;

Σ.Π.: Τώρα, όχι. αν δεν τη δω να διαβάσει, να μιλήσει, να παίξει μια δυο φορές.

Θ&α: Δεν έχει παίξει τίποτα; Ούτε στο σχολείο;

Σ.Π.: Στο σχολείο είναι αστεία πράγματα. Αλλά και αυτό που λέμε, ότι θα καταλάβεις αν μπορεί να γίνει ηθοποιός, δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις. Να πάει στη σχολή, ένα χρόνο, να τη δουν οι δάσκαλοι πώς θα μιλάει, θα τη δω κι εγώ. Φαίνεται ένας αν είναι «αγγουράκι» ή όχι. Θα της πω: Αγγελικούλα μου, πήγαινε στο Πανεπιστήμιό σου στην άλλη σχολή, ή κάθησε σε αυτή τη σχολή. Έβλεπα τα πρώτα χρόνια, όταν τελειώσαμε, συναδέλφους που δεν άξιζαν. Δεν ήταν τα παιδιά για το θέατρο. Δεν έκαναν. Παιδευόντουσαν. Είδες ένα δύο, τρία χρόνια, δεν κάνεις για αυτή τη δουλειά. Φύγε. Παίζει και η ατυχία και τι αστέρι έχει ο καθένας στη ζωή του και στη μοίρα του. Φαίνεται ο άνθρωπος αν «μιλάει». Και εκεί σχολίαζαν ότι «είμαι άτυχος». Όχι δεν είσαι άτυχος. Δεν είσαι καλός.
Ο κ. Σπύρος Πούλης πρωταγωνιστεί στους "Γαμπρούς για πούλημα" που θα παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο Ράδιο Σίτυ έως την Κυριακή 22/5

Δεν υπάρχουν σχόλια :

--------------------------ΠΝΟΗ ΕΛΠΙΔΑΣ


Αγοράστε έργα τέχνης